راسته گوشتخوار
راسته گوشت‌خوارانCARNIVORA-a
a
از راسته گوشت‌خواران تاكنون 8 خانواده و 31 گونه در ايران شناسايي شده، كه دو گونه از خانواده گربه‌سانان در ايران منقرض گرديده‌اند( شير ايراني و ببر مازندران). a
اين راسته شامل پستانداراني با جثه و شكل‌هاي مختلف است، از راسوي 45 گرمي تا خرس قهوه‌اي 250 كيلويي را در برمي‌گيرد (زير گونه خرس قهوه‌اي به نام گريزلي كه در آلاسكا زندگي مي‌كند 780 كيلوگرم وزن دارد). غذاي اصلي اكثر آنها را گوشت تشكيل مي‌دهد، ولي برخي مانند خرس‌ها همه چيز خوارند و قسمت اعظم غذاي آنها از مواد گياهي است (پانداي غول‌پيكر از گياه خيزران تغذيه مي‌كند). دندان‌هاي گوشت‌خواران مهم‌ترين اسلحه آنها است كه براي گرفتن طعمه و بريدن گوشت تغيير شكل يافته است، دندان‌هاي هر طرف آرواره شامل سه دندان پيشين، يك دندان نيش بسيار بلند و مخروطي شكل است. دندان‌هاي پيش آسيا و آسيا با تعداد متفاوت است، حداقل يكي از اين دندان‌ها كه گوشت بُر (كارناسيال) ناميده مي‌شوند براي بريدن گوشت تغييراتي يافته و به صورت تيغه مانند درآمده است. اين دندان‌ها در گربه‌سانان كه رژيم غذايي آنها بيشتر گوشت است تغيير زيادتري يافته، ولي در حيوانات همه چيز خوار نظير خرس پهن‌تر است.a
در فك بالاي گوشت‌خواران، بين دندان‌هاي پيشين و نيش فاصله‌اي وجود دارد كه در موقع بسته شدن دهان دندان‌هاي نيش فك پايين در آن جاي مي‌گيرند. فك پايين فقط در جهت بالا به پايين حركت مي‌كند. به همين علت گوشت‌خواران قادر به جويدن كامل غذا نيستند و آن را مي‌بلعند. (خرس‌ها و راكون‌ها مستثني هستند). برخي از گوشت‌خواران مانند سگ‌سانان و گربه‌سانان پنجه رو هستند ولي عده‌اي ديگر نظير خرس‌ها كف‌رو بوده و مانند انسان پاشنه پاها را روي زمين مي‌گذارند.a
به علت اينكه گوشت‌خواران تا نزديك زايمان بايد تحرك و چالاكي لازم را براي شكار حيوانات داشته باشند بنابراين مدت آبستني در اكثر آنها بسيار كوتاه است، بچه‌ها غالباً در زمان تولد نارس، كور و بي‌دفاع هستند. ولي به صورت جدي توسط مادر و در برخي (نظير شيرها) با همكاري پدر، مراقبت و محافظت مي‌شوند. ميزان مرگ و مير در بين بچه‌ها بسيار بالا است و غالباً فقط يك بچه به حيات خود ادامه مي‌دهد.a
اكثر گوشت‌خواران زندگي مخفي و شبانه دارند. گوشت‌خواران معمولاً به صورت انفرادي زندگي مي‌كنند. تعداد آنها نسبت به طعمه‌هايشان بسيار كم است، بنابراين مشاهده مستقيم آنها بسيار مشكل است. براي آگاهي از وجود آنها مطالعه رد پاها، فضولات و باقيمانده‌هاي غذا بسيار مفيد است. همچنين در مناطقي كه تردد اتومبيل ميسر باشد مي‌توان با استفاده از چراغ اتومبيل و يا چراغ قوه‌هاي در طول شب آنها را مشاهده كرد. اين امكان در شب‌هاي تاريك و بدون نور ماه كه درخشش چشم‌هاي آنها از فاصله‌هاي دور قابل رؤيت است، افزايش مي‌يابد. a
a