سار
سارa
نام فارسی: سارa
نام انگلیسی: Starlinga
نام علمی: Sturnus vulgarisa
خانواده: ساریان (Sturnidae)a
جمعیت: جمعیت کافی دارد و گاه در دسته‌های بسیار بزرگ دیده می‌شود.a
پراکنش: در جهان پراکنش گسترده‌ای دارد و اغلب کشورها و مناطق دیده می‌شود. در ایران در همه‌ی کشور پراکنده است؛ اما در نیمه‌ی شمالی، سراسر سال دیده می‌شود. این در حالی است که در نیمه‌ی جنوبی، فقط زمستان‌ها مشاهده می‌گردد.a
زیستگاه: سار در جنگل‌ها، روستاها، باغ ها، علف‌زارها و لابه‌لای درختان و نی‌زارها زندگی می‌کند.a
اندازه: طول بدن این پرنده 21 سانتی‌متر است.a
ریخت‌شناسی: دم و بال‌های کوتاهی دارد که در هنگام پرواز سریع و مستقیم، مثلثی شکل دیده می‌شود. پرنده‌ی بالغ هنگام تولید مثل، با پر و بال سیاه شفاف و تعداد فراوانی خال‌های کوچک سفید و سینه و سر شانه‌ی بنفش دیده می‌شود.a
رژیم غذایی: سار همه‌چيزخوار است. این پرنده از حشره‌ها، دانه‌ها و هر چیزی که پیدا می‌کند، تغذیه می‌کند.a
زادآوري: سار ماده در سوراخ درختان یا دیوارهای ساختمان‌ها، 5 تا 7 تخم تقریباً آبی‌رنگ می‌گذارد. هر دو جفت به نوبت 12 تا 15 روز روی تخم‌ها می‌خوابند. جوجه‌ها می‌توانند پس از 20 تا 22 روز پرواز کنند.a
وضعیت حفاظتی گونه: در حال حاضر به اقدام حفاظتی ویژه‌ای نیاز ندارد.a
a
a
مطالب قابل توجه: a
- سار پرنده‌ی کاملاً اجتماعی است که به صورت گروهی زندگی می‌کند. زندگی اجتماعی سبب می‌شود که آن‌ها در مقابل دشمن مصون باشند. اما این نوع زندگی، زیان‌هایی نیز دارد که یکی از آن‌ها، مشکل تقسیم غذاست. گاهی تعداد آن‌ها آن‌قدر زیاد می‌شود که آسمان را سیاه می‌کنند.a
- شناسایی سارها هنگام پرواز بسیار آسان است. زیرا بال‌هایی مثلثی شکل دارند که پیش از نشستن روی زمین يا درختان، مسافت کوتاهی با بال باز پرواز می‌کنند که به این حرکت، بال بازروی می‌گویند.a
- کشاورزان با سارها رابطه‌ی خوبی ندارند. زیرا آن‌ها غالباً در دسته‌های بزرگ، به باغ‌ها و درختان و مزرعه‌ها هجوم می‌برند. روستاییان هم بیش‌تر وقت‌ها، آن‌ها را شکار می‌کنند.a
a
منابع : a
1- ابراهيمي، مهرگان، فرهنگ‌نامه حيات وحش ايران، نشر طلايي، 1390a
2- منصوري، جمشيد، راهنماي پرندگان ايران، كتاب فرزانه، 1387a
- به پيوند‌ها رجوع شود.a