سرخه‌حصار
پارك ملي سرخه‌حصارa
a
a
موقعيت جغرافيايي: پارك ملي سرخه‌حصار در شرق تهران واقع شده‌است. اين پارك با مساحت 9194 هكتار در يك قلمروي طبيعي نيمه‌كوهستاني و تپه‌ماهوري قرار دارد. a
راه ارتباطي: راه‌های ارتباطی این ناحیه عبارتند از: جاده خجیر که از دو راهی زرشکی منشعب می‌شود. راه‌هاي دیگر جاده قصر فیروزه، بزرگراه اسبدواني و اتوبان ياسيني است. a
ارتفاع: حداكثر ارتفاع در منطقه سرخه‌حصار 1220 و حداكثر آن 2147 متر است.a
منابع آب: منابع آب از رود سرخه‌حصار و تعداد زیادی چشمه‌های دائمی و فصلی تامین می‌شود.a
اقليم: آب و هوای این منطقه نیمه‌خشک است و اختلاف درجه حرارت روز و شب در آن بالا است. متوسط حداکثر درجه حرارت سالانه 9/18درجه سانتی‌گراد و متوسط بارش سالانه 250 ميليمتر است.a
مديريت و حفاظت: پارک ملی سرخه‌حصار با بیش از دویست سال (1174) سابقه حفاظتی به‌صورت قرق و شکارگاه سلطنتی کنترل و در سال 1359 در زمره‌ی پارک‌های ملی ثبت شده در حال حاضر طی مصوبه 91و به تاریخ 21/6/61 شورای عالی حفاظت محیط زیست با عنوان پارک ملی تحت مدیریت سازمان حفاطت محیط زیست قرار گرفته است. از این‌رو می‌توان اين پارک را از قدیمی‌ترین مناطق حفاظت شده در جهان تلقی کرد.a
a
ويژگي‌هاي طبيعي و جاذبه‌ها: a
- همجواري اين پارك با كلان شهر تهران، راه‌هاي دسترسي فراوان و تنوع زيستي زياد، زمينه‌هاي. جلب گردشگري را به اين پارك فراهم نموده‌است. a
- سرخه‌حصار یکی از نادرترین اکوسیستم های استپی، بیشه‌ایی و کوهستانی است. a
- در پارك ملي سرخه‌حصار، پارك جنگلي به وسعت 625 هكتار با امكانات تفرجگاهي و موزه حيات وحش احداث شده است.a
a
تنوع زيستيa
پوشش گياهي: به‌علت نزدیکی به ناحیه گرمسیری ورامین از یک سو و متاثر از ارتفاعات البرز مرکزی از سوی دیگر و به دلیل داشتن پستی و بلندی‌های بسیار از نظر پوشش گیاهی دارای سیمای متفاوتی است. پوشش گیاهی در منطقه گرمسیری عمدتاً گز، تاغ، قیچ، اشنان، کاروان‌کش، پرند، گون، درمنه، خارشتر و اسپند مي‌باشد. پوشش گیاهی استپی کوهپایه عمدتاً درمنه و گونه‌های بالشتکی مانند کلاه‌حسن، گون، چوبک و گیاهان دارویی مانند آویشن، قدومه، بومادران، کاکوتی و پونه کوهی است. درختان و درختچه‌هاي منطقه عمدتاً زالزالك ، گوجه وحشی، زرشک، انجیر، شیر خشت و بادامک، سرو کوهی و درخت ارس مي‌باشد.a
پستانداران: كل و بز، قوچ و ميش البرز مركزي،آهو،,گراز، پلنگ،كفتار، روباه قرمز، شغال، گرگ، گربه وحشي، گوركن، تشي و خرگوش. a
پرندگان: پرندگان مهاجر در زمستان و اوایل بهار در طول رود جاجرود و پرندگان بومی در سطح منطقه وجود دارند. حواصيل خاكستري، حواصيل شب، بوتيمار، اگرت بزرگ، سرسبز،اردك ارده‌اي،خوتكا، اردك نوك‌پهن، فيلوش، عقاب ماهيگير،كوركور،قرقي، طرلان،عقاب طلايي،عقاب شاهي،سارگپه،كركس، دال‌سياه،دليجه، بالابان،بحري،شاهين، آبچليك از جمله پرندگان اين پارك ملي مي‌باشند. a
خزندگان و دوزيستان: ماركرمي، مارآتشي، مار پلنگي، مار آبي، مار شتري، شترمار، تيرمار، افعي شاخدار ايراني، افعي كوفي، لاك‌پشت مهميزدار از خزندگان و‌قورباغه معمولي و وزغ سبز از دوزيستان اين پارك مي‌باشند.a
a
عوامل تهديد كننده: a
از مهمترين عوامل تهديد كننده مي‌توان به تعارضات و تصرفات اراضي به‌وسيله نيروهاي نظامي و برگزاري رزمايش، بهره‌برداري از معدن، تغيير كاربري اراضي به‌منظور شهرسازي، بهره‌برداري از گونه‌هاي غيربومي در ايجاد و توسعه فضاي سبز پارك را نام برد.a
a
a
a
منابع : a
a
· ملك قاسمي، علي، بررسي كاربرد اصول آمايش سرزمين و GIS در توسعه جنگل و فضاي سبز ( مطالعه موردي جنگل سرخه‌حصار تهران)، مجله علمي- پژوهشي علوم كشاورزي، شماره 3 1384a
· http: //www.irandeserts.coma
· http: //www.mohit-zist.coma
· http: //nature.harferooz.coma
· http: //gkfb.blogfa.coma
· http: //atlas.tehran.ira