خرس قهوه اي
خرس قهوه‌ایa
نام فارسی: خرس قهوه‌ایa
نام انگلیسی: Brown Beara
نام علمی: Ursus arctos a
خانواده: خرس‌ها (Ursidae)a
a
جمعیت: نامعلومa
پراکنش: در اروپا، آمریکا و آسیا پراکنده است. در ایران از شمال خراسان تا آذربایجان و لرستان، خوزستان و فارس دیده می‌شود.a
زیستگاه: خرس قهوه‌ای در مناطق جنگلی خزر، ارسباران و زاگرس، علف زارهای مرتفع کوهستانی و دره های پایین دست جنگل زندگی می‌کند.a
اندازه: طول بدن این پستاندار 180 تا 250 سانتی‌متر، طول دمش 6 تا 14 سانتی‌متر، ارتفاع بدنش 90 تا 120 سانتی‌متر و وزنش 100 تا 250 کیلوگرم است و بزرگ‌ترین گوشتخوار ایران به شمار می‌رود.a
ریخت‌شناسی: خرس قهوه‌ای جثه‌ای بزرگ، گوش‌هایی کوچک و گرد، دمی بسیار کوچک و نامشخص، سری پهن، پوزه‌ای کشیده و چشم‌هایی ریز و نزدیک به هم دارد. گردنش کوتاه و کلفت، دست و پایش بلند و کلفت دارای 5 ناخن بلند، بدنش پوشیده از موهای انبوه، زبر و بلند و رنگ موهای بدنش بسیار متغیر و از زرد روشن تا قهوه ای تیره است.a
رژیم غذایی: خرس قهوه‌ای همه‌چیز خوار است و اغلب از مواد گیاهی شامل میوه، ریشه، دانه و جوانه‌ی گیاهان تغذیه می‌کند. گاهی هم حشره، مهره‌داران کوچک، ماهی، لاشه‌ی حیوانات، دام های اهلی، زباله و عسل می‌خورد.a
زادآوری: جفت گیری خرس‌های قهوه‌ای در اواسط تابستان صورت می‌گیرد و نوزادان در زمستان به دنیا می‌آیند.a
وضعیت حفاظتی: این گونه در ایران جمعیت به نسبت مناسبی دارد؛ ولی در برخی نواحی جمعیت آن رو به کاهش است.a
a
مطالب قابل توجه: a
1- خرس قهوه‌اي بعد از خرس قطبي، بزرگترين گونه خرس بوده و بزرگ ترین گوشتخوار ایران است. وزن خرس‌هاي گريزلي از زيرگونه خرس قهوه‌اي در مناطق سرد مانند كانادا به بيش از 700 كيلو گرم و در آلاسكا وزن اين خرس به بيش از اين نيز مي‌رسد. a
2- خرس‌ها در بهار و تابستان در علفزار های مرتفع کوهستانی علف تازه و حشره می‌خورند و در پاییز به داخل جنگل می‌روند و تا می‌توانند از میوه‌ی درخت بلوط و آلوچه‌ی جنگلی استفاده می‌کنند .a
3- خرس‌هایی که از خواب زمستانی بیدار شده‌اند، مهاجم و بسیار خطرناک‌اند و ممکن است جنگیدن را ترجیح بدهند. البته این اتفاق بسیار کم رخ می‌دهد و در اکثر موارد، خرس ها سعی می‌کنند با انسان روبه رو نشوند.a
4- لب‌های خرس‌ها به لثه چسبیده نیست در نتیجه می‌توانند با جلو بردن آن‌ها، حشره‌ها را از سوراخشان بمکند.a
a
منابع : a
1- ابراهيمي، مهرگان، فرهنگ‌نامه حيات وحش ايران، نشر طلايي، 1390a
2- ضيايي، هوشنگ، راهنماي صحرايي پستانداران ايران، سازمان حفاظت محيط زيست، 1375 a