زهره
a
a
رودخانة زهره (هنديجان)a
كليات: a
از رودخانه‌هاي مستقل حوضة آبريز فرعي زهره - جراحي است كه در جنوب شرق و جنوب شهرستان گچساران، جنوب شهرستان بهبهان و مركز شهرستان هنديجان جريان دارد.a
سرچشمه: a
منبع اصلي رودخانه زهره چين خوردگي‌هاي جنوبي زاگرس مياني است كه كوه سفيد (با ارتفاع 3415 متر) در آن قرار گرفته است.a
دو شاخه اصلي اوليه زهره بنام‌هاي فهليان و شور است كه فهليان يا اردكان از ارتفاعات اردكان فارس و شور يا خير آباد يا آب شيرين از ارتفاعات دو گنبدان كهكيلويه و بويراحمد سرچشمه مي‌گيرند.a
رودخانه‌هاي فرعي: a
رودخانه‌هاي باشت، خربل، دولوار بابامنير، دولوار قوچ خوس(سياه)، دولوار هفت قنات، شاه بهرام، تنگ شيو ، فهليان به زهره پيوسته و به خليج‌فارس مي‌ريزند.a
آبادي‌هاي محل گذرa
جعفر آباد، تل كوشك، چم خون، چم جوزه، شله زار، قلعه دژ، ابوذر، سردشت، تل چگاه، تل گرسنه، ده نو، بيشه بالا، غربها، قلعه كعبي، سلامه عليا، وسطي و سفلي، لنگر عليا، وسطي و سفلي، حسنينه، چم كوته، غوله بالا، سويره، شيرالي، ده ملا كوچك و بزرگ، دريهك، چم خربو، فيروزآباد، صنائيه، چم‌تنگو، ناصر آباد، چم مراد، رحمان، هنديجان، آباده، يوزسفيد، بدراني، باغ بلند و چنله از آب زهره مشروب مي‌شوند.a
طول، عرض، عمقa
طول رودخانه زهره بيش از 315 كيلومتر است و در برخي منابع آنرا تا 490 كيلومتر نيز نوشته‌اند.a
پهناي زهره 200 متر و عمق متوسط آن تا 3 متر مي‌رسد.a
جهت جريان رودخانه از شرق به غرب است.a
وسعتa
مساحت حوضة آبريز رودخانه زهره 17150 كيلومتر مربع است كه حدود 14100 كيلومتر مربع آنرا مناطق كوهستاني و حدود 3050 كيلومتر مربع آنرا دشت‌ها و جلگه‌ها و كوهپايه‌ها تشكيل مي‌دهند.a
ساير اطلاعات: a
در مناطق دشتي بستر زهره نسبت به زمين هاي اطراف گود مي‌شود و در اطراف هنديجان بر اثر كاهش شيب، عريض شده و مآندرهاي زيادي تشكيل مي‌دهد.a
ميزان آبدهي متوسط سالانه زهره 822 ميليون متر مكعب و آبدهي لحظه‌اي آن 81 متر مكعب در ثانيه است. رژيم رودخانه برفي و باراني و بيشترين بارش در زمستان است.a
شيب متوسط رودخانه زهره هم 3 درصد و در مناطق دشت كمتر از يك درصد است.a
منابع : a
افشين، يدالله، رودخانه هاي ايران، جلد اول، وزارت نيرو و شركت مهندسين مشاور جاماسب، 1373.a
مفخم پايان، لطف الله، فرهنگ رودهاي ايران، سازمان جغرافيايي كشور،1353.a
جعفري، عباس، گيتاشناسي ايران، جلد دوم (رودها و رودنامه هاي ايران)، گيتاشناسي، 1376.a
بديعي، ربيع، جغرافياي مفصل ايران، جلد اول، اقبال، 1362.a
a