قلل بينالود
بينالودa
a
موقعيت: اثر طبيعي قلل رشته كوه بينالود در استان خراسان رضوي و در چند کیلومتری شمال شهر نیشابور قرار دارد. این رشته کوهها با طول 125 کیلومتر در حد فاصل شهرستانهای مشهد و نیشابور در جهت شمال غرب-جنوب شرق، در بخش شمالی شهرستان نیشابور قرار دارد. كوههاي بينالود بخشی از رشتهکوه البرز بوده و قله بينالود آن به بام خراسان شهرت دارد.a
وسعت، ارتفاع واقليم: اثر طبيعي قلل رشته كوه بينالود با مساحت 7694 هكتار از قلل متعدد تشكيل ميشود. بینالود، چشم سبز، بال کمالی، یال بلوچ، گردهسنگ، کمر زرد، میانهدوزی، ذاوهون و کوه پیلان مهمترين قلل آن است. بلندترين نقطه رشته كوه بينالود، قلة شيرباد با بلندي 3420 متر است كه در شمال روستاي بوژان (شمال شرقي شهر نيشابور) قرار گرفته است. ولي قلة بينالود با وجود ارتفاع كمتر از آن، با ارتفاع 3315 متر معروفيت بيشتري دارد. رشته كوه بينالود با آب و هواي سرد كوهستاني و از بارش متوسط سالانه بيش از400 ميليمتر برخوردار است. نواحي پايكوهي و دشتي رشته كوه بينالود در اقليم نيمهبياباني فلات مركزي ايران قراردارد. a
مديريت و حفاظت: اثر طبیعی ملی قلل بينالود در سال 1389طی مصوبه شماره 319 به مجموعه مناطق تحت مدیریت سازمان پیوست.a
ويژگي هاي طبيعي و جاذبه هاي اثر: a
بینالود، دورنمای برجستهای را در خراسان بهوجود آورده و در هنگام بهار و تابستان عالیترین مراتع را در اختیار میگذارد؛ بههمین دلیل است که در فصل ییلاقی به گروه بسیاری از کوچنشینان، نیمهکوچ نشینان و نیز گلههایی که به روستائیان تعلق دارد، بهخصوص در ارتفاعات بین 1800 تا 2700 متر بر میخوریم.a
در بخش شمالی این رشتهکوه رشتهکوه فرعی وجود دارد که دارای درههای صخرهای با ارتفاع 300-200 متر میباشد. که معروفترین و پرآبترین آن اخلمد میباشد که داری چندین آبشار میباشد که آبشار اصلی آن 40 متر ارتفاع دارد.a
کلیه آبریزهای شمالی این کوهستان به «کشفرود» و آبریزهای جنوبی ان به «کالشور» میریزد. سه رودخانة دائمي كشفرود، اترك و كال شور از اين رشتهكوه سرچشمه ميگيرند. افزون بر اين رودخانههاي نسبتاً كمآبي همچون رودخانههاي ميرآباد، زشك و طرقبه، اخلمد، بوژان، خروعليا،بار و ديزبادعليا در درههاي خرم اين منطقه جريان دارند كه بخش اعظم آب آنها صرف تأمين آب شهرهاي مشهد، نيشابور، چناران و روستاهاي كوهپايهاش، آبياري باغها و زمينهاي كشاورزي ميشود.a
رشتهکوه بینالود در شمال شرق ایران، همانند دیواری بلند، دو دشت وسیع و حاصلخیز مشهد و نیشابور را از یکدیگر جدا کرده است.a
برف و يخ حاصل از بارشهاي زمستانه و بهاره غالباً تا اواسط فصل تابستان در قلهها باقي ميماند.a
روستاها و تابستانگاههاي زيبايي همچون بوژان، اخلمد، زشك و طرقبه، خرو، بار و ديزباد در دامنه اين رشتهكوه از چشماندازهاي بيمانند و بديعي برخوردارند.a
a
a
منابع : a
a
- جعفري، عباس، شناسنامه جغرافياي طبيعي ايران، انتشارات گيتاشناسيa
- جغرافياي کامل ايران، تهران : سازمان پژوهش و برنامهريزي آموزشي، 1366 ش a
- فرهنگ جغرافيايي كوههاي كشور، سازمان جغرافيايي نيروهاي مسلح، جلدچهارمa
http: //koohfum.persianblog.ir/page/binalood- a
http: //www.encyclopaediaislamica.com- a
http: //www.jamejamonline.ir-a