ول آبزي
ول آبزیa
نام فارسی: ول آبزیa
نام انگلیسی: Eurasian Water Vole a
نام علمی: Arvicola amphibiusa
خانواده: هامسترهای طلایی و ولها (Cericetidae)a
a
جمعیت : نامعلومa
پراکنش: دراروپا و آسیای غربی تا عربستان و در ایران در زنجان، تهران، جنوب دریای خزر، آذربایجان، کرمانشاه، لرستان و اصفهان دیده میشود.a
زیستگاه: در اطراف رودخانه، نهرها و تالابهایی که دارای پو شش گیاهی متراکم است و گاهی نیز در مزرعههای آبی زندگی میکند.a
اندازه: طول سر و تنه 14 تا 20 سانتیمتر و طول دم آن 65 تا 100 میلی متر است . وزن این پستاندار به 80 تا 200 گرم میرسد.a
ریختشناسی: دارای جثهاي خپل، پوزهای کوتاه، سری بزرگ، دمی نسبتاً بلند، گوشهایی کوتاه و پنهان در میان موها، پاهایی کوتاه و چشمهایی کوچک دارد. موهای بدنش انبوه ( زیر نور خورشید می درخشد)، موهای پشت بدنش به رنگ قهوهای تیره و موهای زیر بدنش خاكستري متمايل به قهوهاي روشن است. a
رژیم غذایی: ول آزی از برگ، گل و پیاز گیاهان آبزی، پوست و ریشهی بوتهها و درختان کنار جویبارها، حشرههای کوچک آبزی و حلزون تغذیه میکند.a
زادآوری: ول ماده آبزي 3 تا 5 بار در اوایل بهار تا اواسط پاییز، پس از سه هفته بارداري 2 تا 8 بچه می زاید. مدت شير خوارگي تنها 14 روز است و در دو ماهگي بالغ ميشوند. طول عمر ول آبزي كوتاه است. در طبيعت يكسال و در اسارت 4 سال است. a
وضعیت حفاظتی: از وضعیت اینگونه در ایران اطلاع دقیقی در دست نیست؛ ولی احتمالاً خطری جدی آنها را تهدید نمیکند.a
a
مطالب قابل توجه: a
1- ول آبزی بزرگترین ول ایران است و مهارت زيادي در شنا دارد. هنگام ترس به جای فرار ترجیح می دهند در آب شیرجه بزنند. آنها میتوانند 5/1 دقیقه در عمق 2تا 3 متری آب شنا کنند.a
2- لانهی ولهای آبزی زيرزميني، در کنار آب و نزدیک سطح آن قرار داد. چند راهرو دارد که به یک سوراخی بزرگ ختم میشوند. ولها کف لانه را با علفهای خشک پوشانده و انبار ذخيره غذا دارند. در ناحيه سنجان اصفهان، در هر صد متر طول ساحل 146 لانه ول مشاهده شده است.a
3- دهان ولهای آبزی ویژگی جالبی پیدا کرده است. برای آنکه مواد زاید به قسمت انتهایی دهان وارد نشود، دهان ولها یک ویژگی منحصر به فرد پیدا کرده است. فضای دهان به دو قسمت جلویی و عقبی تقسیم میشود. در هنگام تغذیه، مواد غیر خوراکی در قسمت جلویی دهان باقی میمانند و وارد دستگاه گوارش نمیشوند.a
4- ولهای آبزی بیشتر با هم زندگی میكنند و اغلب گروههای کوچک خانوادگی تشکیل میدهند.a
a
منابع : a
1- ابراهيمي، مهرگان، فرهنگنامه حيات وحش ايران، نشر طلايي، 1390a
2- ضيايي، هوشنگ، راهنماي صحرايي پستانداران ايران، سازمان حفاظت محيط زيست، 1375 a