منابع و رخنمونهاي آبي > رودها > حوزه آب خيز خليج فارس ودرياي عمان > ميناب >

ميناب

رودخانة مينابa

كليات: a

رودخانه‌هاي مستقل حوضة آبريز خليج‌فارس و درياي عمان در زير حوضة سديچ- بندرعباس، مي‌باشد كه در مناطق وسيعي از استان‌هاي كرمان( جيرفت،‌كهنوج) و هرمزگان (ميناب) جريان دارد. ميناب از رودخانه‌هاي بزرگ و با اهميت و پر آب جنوب ايران است.a

پيشينيه: a

نام باستاني رودخانه ميناب «آناميس» بوده است كه همان نام قديمي شهر ميناب مي‌باشد.a

سرچشمه: a

رودخانه ميناب از بهم پيوستن دو رود رودان و جغين در 20 كيلومتري شمال شرقي شهر ميناب سرچشمه مي‌گيرد.a

شاخه‌هاي رودخانه رودان از كوه‌هاي باغ برج واقع در 78 كيلومتري جنوب غربي جيرفت و رودخانه جغين از كوه‌هاي بشاگرد واقع در شمال شرقي و شرق ميناب سرچشمه مي‌گيرند.a

رودهاي فرعي: a

رودخانه ميناب شاخه مهم ديگري غير از دو رودخانه رودان و جغين ندارد.a

آبادي‌هاي محل گذر: a

رودخانه ميناب از آبادي‌هاي چوباريكو، جنگجو، بازياري، حكمي بالا، حكمي پايين، قلعه نصرت آباد، كوزرانگ، بندرك كهنه، كلاهي، درخانه، جيغن، جوزان، نخل ابراهيمي، تياب و شهر ميناب گذشته و به خليج‌فارس مي‌ريزد.a

طول: a

طول مسير رودخانه ميناب حدود 60 كيلومتر مي‌باشد. اما از سرچشمه رود رودان تا مصب در خليج‌فارس حدود 230 كيلومتر مسافت دارد.a

جهت جريان رودخانه شمال غربي به جنوب شرق است.a

وسعت: a

حوضة آبريز رودخانه ميناب 10200 كيلومتر مربع وسعت دارد كه قسمت عمده‌اي از آن در مناطق كوهستاني قرار دارد.a

ساير اطلاعات: a

رودخانه ميناب داراي آب دائمي است. آبدهي سالانه آن به طور متوسط 399 ميليون متر مكعب است. آبدهي لحظه‌اي آن در مواقع سيلابي 330 متر مكعب در ثانيه مي‌باشد.a

جهت جلوگيري از خرابي سيل و رونق كشاورزي سرميناب (استقلال) در شرق شهر ميناب در سال 1371 مورد بهره‌برداري قرار گرفته است كه علاوه بر مشروب ساختن اراضي كشاورزي (حدود 150000 هكتار) آب آشاميدني‌شهرهاي بندرعباس و ميناب را تأمين‌مي‌نمايد.a

شيب متوسط رودخانه ميناب كمتر از يك درصد است.a

منابع : a

افشين، يدالله، رودخانه هاي ايران، جلد اول، وزارت نيرو و شركت مهندسين مشاور جاماسب، 1373.a

مفخم پايان، لطف الله، فرهنگ رودهاي ايران، سازمان جغرافيايي كشور،1353.a

جعفري، عباس، گيتاشناسي ايران، جلد دوم (رودها و رودنامه هاي ايران)، گيتاشناسي، 1376.a

بديعي، ربيع، جغرافياي مفصل ايران، جلد اول، اقبال، 1362.a

a

Back to top