تالار
رودخانة تالارa
كليات: a
از رودخانههاي مستقل زير حوضة تالار - بابلرود در غرب مركز شهرستان قائمشهر و شرق شهرستانهاي بابل و بابلسر جريان دارد. اين رودخانه آبهاي متفاوت سوادكوه و فيروزكوه را جمعآوري كرده و به درياي خزر ميرساند.a
a
سرچشمه: a
تالار از بههم پيوستن 2 رودخانه به نامهاي كبير و سرخاب (سرخآباد) در محلي به نام روات سر و آبادي بالا دوآب واقع در 52 كيلومتري جنوب شرق قائمشهر تشكيل ميشود. سرچشمة اوليه تالار دامنههاي شمالي رشتهكوههاي البرز ميباشد.a
a
رودخانههاي فرعي: a
غير از رودهاي كبير و سرخاب،رودخانة تالار در مسير خود رودخانههاي بزلا، چرات (چرال)، كسيلان، توجي و تجون را دريافت ميكند.a
a
آباديهاي محل گذر: a
رودخانة تالار از آباديهاي پايين دوآب، سيمت،پيت سرو، البن، وله رودبار، طالع رودبار، نوسره، استخر سر، بالا زير آب،خليل كلا، سرخ كلا، قاسم كلا، سيدآباد، شيرگاه، ملقه، مهدي آباد، تالار پشت عليا، تالار پشت سفلي، ديوكلا پايين، سنگتاب، بخار كلا، كيا كلا، سرخ دشت،تازهآباد و كهنه محله گذشته و آنرا مشروب ساخته، به درياي خزر ميريزد.a
a
طول،عرض و عمق: a
طول رودخانه تالار از سرچمشمه تا مصب حدود 150 كيلومتر ميباشد. در برخي منابع 103و 143 كيلومتر هم عنوان شده است. پهنا و عمق آن نيز در قسمتهاي مختلف مسير تغيير ميكنند. پهناي متوسط آن 60 متر و متوسط عمق آن 2/5 متر ميباشد. در برخي مناطق عمق رودخانه به 6 متر هم ميرسد. جريان غالب رودخانه از جنوب به شمال است.a
a
وسعت: a
حوضة آبريز اين رودخانه وسعتي حدود 2850 كيلومتر مربع را پوضض ميدهد كه قسمت اعظم اين حوضه در مناطق كوهستاني و پوشيده از جنگل كوهپايهاي است. جريان رودخانه در سطح اين حوضه پس از تشكيل در امتداد جادة ورسك از درّههاي پرپيچ و خم و مرتفع سوادكوه گذشته و در شيرگاه وارد جلگه ميشود و پس از قائمشهر دو شاخه شده و جلگة نسبتاً را تشكيل داده و در منطقة ميرود وارد دريا ميشود.a
a
ساير اطلاعات: a
بستر رودخانه تا قائمشهر سنگلاخي است و پس از آن حالب رسوبي به خود ميگيرد،تا 2 كيلومتري مصب رودخانه قابل قايقراني است. در مناطق كوهستاني متوسط شيب آن 1 درصد و در جلگه 5/1 درصد ميباشد.a
منبع تغذية رودخانه نزولات جوي است، بنابراين داراي رژيم برفي ، باراني است. ميزان آبدهي آن به طور متوسط ساليانه 118 ميليون متر مكعب و حداكثر آبدهي لحظهاي (دبي) آن 76 مترمكعب اندازهگيري شده است. a
رود تالار در محل ورود به دشت (جلگه) داراي آب زيادي است كه به مصرف مزارع و شاليزارهاي منطقه ميرسد و قسمت اندكي از آن همراه با فضلابهاي محلي و سيلابهاي مختلف به دريا ميريزد.a
منابع : a
افشين، يدالله، رودخانه هاي ايران، جلد دوم، وزارت نيرو و شركت مهندسين مشاور جاماسب، 1373.a
مفخم پايان، لطف الله، فرهنگ رودهاي ايران، سازمان جغرافيايي كشور،1353.a
جعفري، عباس، گيتاشناسي ايران، جلد دوم (رودها و رودنامه هاي ايران)، گيتاشناسي، 1376.a
بديعي، ربيع، جغرافياي مفصل ايران، اقبال، 1362.a
a