زنبورخوار معمولي
زنبورخوارa
a
نام فارسی: زنبورخوارa
نام انگلیسی: European Bee-eatera
نام علمی: Merops apiastera
خانواده: زنبورخواريان (Meropidae)a
a
زیستگاه: این پرنده در اراضي باز با بوته‌های پراکنده و درختان اندک، به‌سر برده و در سوراخ‌های دیواره‌ی ساحلی رودخانه‌ها، گودال‌های شنی و گاهی روی زمین هموار، به‌صورت گروهی، تولید مثل می‌کند. a
پراکنش: در ايران، تابستان‌ها در نواحي زيستگاهي مناسب خود، به‌غير از حاشيه‌ي جنوب غربي تا جنوب شرقي كشور فراوان است.a
اندازه: اين پرنده 28 سانتي‌متر طول دارد و وزن آن به 50 گرم مي‌رسد. a
مشخصات ظاهري: اين پرنده در پر و بالي خوش‌نما از رنگ‌هاي آبي، زرد و بلوطي و با منقاري سياه، دراز و باريك شناخته مي‌شود. چانه و گلويش زرد، زيرتنه‌اش از سينه و تا دمگاه آبي لاجوردي با اثري از رنگ سبز است. خط چشمي‌اش سياه، عنبیه چشمانش قرمز و پيشاني‌اش سفيد است. طوق سياه و باريكي پايين گردنش دارد. تاركش بلوطي، در روتنه روشن‌تر و در انتها زرد رنگ مي‌شود. بال‌هايش بلوطي، در سرشانه‌ها و شاهپر‌ها، آبي لاجوردي است. پرهاي زير دم سبز مايل به آبي‌اش، به‌رنگ خاكستري و دو پر مياني آن بلندتر است. پرهاي زير بال بلند و نوك تيزش خاكستري و لبه‌ي سياه‌رنگي دارد. پاهایش خاکستری تیره است.a
وضعیت حفاظتی: با وجود شکار این پرنده، به‌منظور جلوگیری از حمله‌ی آنها به کندوهای عسل، به‌نظر نمی رسد نیازی به برنامه‌ی ویژه‌ی حفاظتی داشته باشد.a
a
منابع : a
1- منصوري، جمشيد، راهنماي پرندگان ايران، كتاب فرزانه، 1387a
- به پيوند‌ها رجوع شود.a
a
a