قورباغه درختي

a

قورباغه درختیa

نام فارسي: قورباغه درختیa

a

نام انگليسي: Tree Froga

a

نام علمي: Hyla savignyi a

a

خانواده: قورباغه‌های درختی حقیقی (Hylidae)a

a

جمعيت: نامعلوم و کمیابa

a

پراکنش: در فلسطین، سوریه، بین النهرین، مصر، آسیای صغیر، قفقاز، جنوب ترکیه، جنوب ارمنستان و آذربایجان و برخی از جزایر قبرس پراکنده است. در نیمه غربی ایران در استانهای گیلان، مازندران، اذربایجانشرقی و غربی، کردستان، کرمانشاه، ایلام، همدان، خوزستان، فارس و مرکزی از ارتفاع 35-1500 دیده می شود.a

a

زيستگاه: قورباغه درختی اغلب در میان درختان بلوط، بید و ممرز و روی برگهای پهن گیاهان علفی و در مناطق کوهستانی تا ارتفاع 1500 متری زندگی میکند. a

a

اندازه: طول بدن این دوزیست در حدود 5 سانتیمتر است.a

a

ريخت شناسي: قورباغه‌ی درختی پوستی نرم به رنگ سبز، خاکستری، قهوه‌ای روشن یا خرمایی دارد. سطح شکمی آن روشنتر (سفید یا مایل به زرد)، رنگ بدنش معمولاً یکنواخت، اما گاهی دارای خال های کوچک و تیره در پشت است. نواری به رنگ قهوه‌ای - خاکستری با لبه‌های قهوه‌ای مایل به زرد (در برخی نمونه ها به رنگ سفید با لبه‌های تیره) در پهلویش دیده میشود. این نوار از سوراخ بینی شروع و سپس در امتداد پهلوها تا کشاله‌ی ران ادامه مییابد. این نوار گسسته است و در طول خود، به صورت حلقه در میآید. مردمک چشم های قورباغه‌ی درختی افقی و فقط فک فوقانی دارای دندان است.a

a

رژيم غذايي: این قورباغه از حشره ها و عنکبوت ها تغذیه میکند. a

a

زاد آوري: قورباغه‌ی درختی تخمگذار است و لقاح خارجی دارد. تولید مثل آن در فصل بهار صورت می گیرد. a

a

وضعيت حفاظت: به اقدام حفاظتي ويژه‌اي نياز ندارد.a

a

a

مطالب قابل توجه: a

a

1- قورباغه‌های درختی کوچکترین قورباغه‌های ایران هستند. این قورباغه‌های کوچک میتوانند رنگ خود را با توجه به رنگ محیط از سبز تیره یا قهوه‌ای تا سبز کم رنگ تغییر دهند و خود را هم رنگ آن سازند تا مخفی بمانند. قورباغه‌های درختی معمولاً در طول روز خود را در لا به لای شاخ و برگ درختان، بوته‌ها، علف‌ها و نی‌ها یا درون حفره‌ها پنهان می‌کنند و در هنگام شب، فعال میشوند. قورباغه‌های درختی چشمهایی درشت با مردمک هایی افقی دارند. این چشمها در نور کم به خوبی عمل میکنند و از آن جا که این قورباغه‌ها شب فعال هستند، شکار کردن در تاریکی را برای آنها امکان پذیر میکند.a

2- در نوک انگشتان این قورباغه‌ها صفحات پهن و چسبنده‌ای وجود دارد که به آنها برای بالا رفتن از برگهای صاف کمک میکند. در این قورباغه‌ها، پوست شکم شل و نرم است و روی سطح سخت فشرده میشود تا آنها بتوانند محکم به سطوح بچسبند. علاوه بر این، وجود پرده‌های چسبنده در بین انگشتان به آنها کمک میکند خود را روی سطح برگها و شاخه‌ها نگه دارند. در انگشتان بسیاری از این قورباغه ها، استخوانهایی اضافی براي پيچاندن دور شاخه‌هاي نازك وجود دارد.a

3- این قورباغه‌ها شکارگران زیادی دارند و مارهایی که روی درختان زندگی میکنند، پرندگان، پستانداران و برخی خزندگان، آنها را میخورند. تخم و نوزاد آنها را نیز ماهی‌ها و قورباغه‌های دیگر می خورند.a

4- زبان تمام قورباغه‌ها برخلاف زبان ما انسانها، از جلو چسبیده و از پشت آزاد است. این زبان بلند، که در دهان قورباغه لوله میشود، همیشه آمیخته به یک مادهی چسبناک مخاطی است. قورباغه‌ها با این زبان عجیب، شکارهای متحرک را به دام میاندازند.a

a

مآخذ: a

1- ابراهيمي، مهرگان، فرهنگنامه حيات وحش ايران، نشر طلايي، 1390a

2- محمديان، حسن، خزندگان و دوزيستان ايران، شبپره، 1382a

3- بلوچ، محمد، دوزيستان ايران، دانشگاه تهران، 1373a

a

1

2

3

4

5

6

7

8