دليجه
دلیجهa
نام فارسی: دلیجهa
نام انگلیسی: Common kestrela
نام علمی: Falco tinnunculusa
خانواده: شاهینیان (Falconidae)a
جمعیت: جمعیت تقریباً مناسبی دارد.a
پراکنش: در سراسر جهان زادآوری دارد. در اروپا تنها در ایرلند دیده نمی‌شود. در ایران در تمام نقاط کشور زندگی می‌کند و زادآوری دارد.a
زیستگاه: دلیجه در مناطق باز، درخت‌زارها، حاشیه‌ی تالاب‌ها، روی تیرهای برق و صخره‌ها و در نزدیکی شهر و روستا زندگی می‌کند.a
اندازه: طول بدن آن 32 تا 38 سانتی‌متر و پهنای دو بالش بین 70 تا78 سانتی متر است. وزن دليجه بالغ حداكثر به 315 گرم مي‌رسد.a
ریخت شناسی: دلیجه بدنی باریک، دمی بلند با انتهای صاف یا اندکی گرد و بال‌هایی نوک تیز دارد. رنگ عمومی بدن آن قهوه‌ای با خال‌های سیاه کوچک پراکنده است. سرو دم این پرنده خاکستری است.a
رژیم غذایی: دلیجه از پرندگان کوچک و جوندگان تغذیه می‌کند.a
زادآوری: پرنده ی ماده 4 تا 5 تخم سفید با نقطه های قهوه ای می گذارد و 27 تا 29 روز روی تخم ها می خوابد. گاهی پرنده ی نر هم به پرنده‌ی مادر کمک می‌کند. جوجه‌ها می‌توانند پس از 27 تا 39 روز پرواز کنند.a
وضعیت حفاظتی گونه: دلیجه از پرندگان حفاظت شده است.a
a
مطالب قابل توجه: a
- دلیجه کوچک‌ترین پرنده‌ی شکاری ایران است. این پرنده در مقایسه با پرندگان شکاری دیگر، جمعیت بیشتری دارد. دلیجه‌ی کوچک بسیار همانند، اما اندکی کوچک‌تر از دلیجه است و رنگی روشن‌تر از آن نیز دارد.a
- این پرنده‌ها استاد در جا بال زدن هستند! آنها معمولاً قبل از یورش به طرف طعمه در نقطه‌ای از هوا درجا بال می‌زنند و در وقت مناسب، با سرعت زیادی به سمت شکار خود شیرجه می‌زنند و آن را می‌گیرند.a
- دلیجه‌ها در فصل تخم‌گذاری لانه نمی‌سازند. زیرا ترجیح می‌دهند لانه‌های قدیمی و رها شده‌ی کلاغ‌ها یا سایر پرندگان را باسازی کنند و در آن تخم بگذارند.a
- دليجه‌ها قادرند حتی یک زنبور عسل را از فاصله ی 50 متری ببینند. آنها عادت دارند که به طور پیاپی شکار کرده و آنها را برای روزهای بعد ذخیره کنند.a
a
منابع : a
1- ابراهيمي، مهرگان، فرهنگ‌نامه حيات وحش ايران، نشر طلايي، 1390a
2- منصوري، جمشيد، راهنماي پرندگان ايران، كتاب فرزانه، 1387a
- به پيوند‌ها رجوع شود.a