اسكينك ماري ايراني
اسکینک ماری ایرانیa
a
نام فارسي: اسکینک ماریa
نام انگليسي: Persia Snake Skinka
نام علمي: Ophiomorus persicusa
خانواده: اسکینک‌ها (Scincidae)a
جمعيت: نامعلومa
a
پراکنش: در ایران در مناطقی از زاگرس جنوبی، در استان‌های فارس و کرمان گزارش شده است.a
زيست‌گاه: در دشت‌های نیمه‌بیابانی یا سنگلاخی یا ریگزار و در دامنه‌ی کوه‌هایی با پوشش گیاهی اندک زندگی می‌کند.a
اندازه: طول نوک پوزه تا انتهای دم اسینک ماری ایرانی حداکثر 150 میلی‌متر است.a
ريخت‌شناسي: بدنی کشیده و مارشکل دارد و دست و پای آن بسیار کوچک و تحلیل رفته است. در دستانش 3 و در پاهايش 2 انگشت دارد. سطح پشتی آن غالباً قهوه‌ای روشن با خطa
های تیره در طول بدن است که روی دم به صورت نقاط ممتد دیده می‌شود. سطح شکمی اسکینک ماری روشن است.a
رژيم غذايي: این مارمولک ازحشره‌ها، بندپایان، کرم خاکی و مارمولک کوچک تغذیه می‌کند. a
زاد آوري: اسکینک ماری ماده، تخم‌گذار- زنده‌زاست و لقاح آن داخلی است. بیش‌تر اسکینک‌ها زنده‌زا هستند. a
وضعيت حفاظت: در حال حاضر به اقدام حفاظتی ویژه‌ای نیاز ندارد.a
a
مطالب قابل توجه: a
a
1- دست و پای آن‌ها، به نسبت اندازه‌ی بدنشان و در مقایسه با سایر مارمولک‌ها،کوتاه‌تر است و در برخی موارد، به‌قدری کوتاه و کوچک است که جانور هنگام حرکت، از آن‌ها استفاده نمی‌کند. در برخی اسکینک‌ها، پلک چشم شفاف است و به جانور امکان می‌دهد چشم را ببندد و هم چنان اطراف خود را ببیند. پولک‌های صاف، دست و پاهای کوتاه و پلک شفاف، امکان زندگی زیر زمینی را به جانور می‌دهد.a
2- برخی انواع اسکینک‌ها، در شنزارهای بیابانی زندگی می‌کنند. بدن باریک و بلند، دست و پای کوچک ، پلک چشم شفافی که حتی هنگام بسته بودن چشم، امکان دید را از بین نمی‌برد، پولک‌های صاف و صیقلی و سوراخ‌های بینی قابل بسته شدن، به اسکینک‌های این مناطق امکان می‌دهد به‌راحتی به درون شن‌ها فرو بروند. برای این‌کار، اسکینک دست و پا را به بدن می‌چسباند و با حرکاتی مارشکل، به درون شن‌ها فرو می‌رود.a
3- اسکینک‌های ماری غذای حیوانات دیگری مانند مارها، مارمولک های بزرگ‌تر، روباه‌ها و برخی پرندگان شکاری هستند.a
a
مآخذ: a
1- ابراهيمي، مهرگان، فرهنگ‌نامه حيات وحش ايران، نشر طلايي، 1390a
2- رستگار پوياني، نصر‌الله، راهنماي صحرايي خزندگان ايران، جلد اول( سوسماران)، دانشگاه رازي، 1385a
3- محمديان، حسن، خزندگان و دوزيستان ايران، شب‌پره، 1382a